LETO

Stacks Image 31
In 2005 op zoek naar een klassieke S&S troffen we op de “brokerage” website van Sparkmanstephens.com de Gulfstream 42 – “Sonnet”. Gulfstream was een serie naam van de werf van Bob Derecktor in Mamaroneck (NY, USA) – de onvolprezen Patrick Matthiesen heeft over de relatie tussen Derecktor en S&S een zeer lezenswaardig artikel (Bob Derecktor´s S&S Gulfstream family) in het jaarboek (zie de S&S website, articles) geschreven. Er waren houten 30 ft-ers, houten 36 ft-ers en deze aluminium 42 ft : design nr 1624 – ontwerpjaar 1960. Een yawl en een sloep zeilplan waren voorzien. Helaas heeft brand bij Derecktor de archieven vernietigd : hoeveel er precies gebouwd zijn is dus niet bekend. De office van S&S in New York heeft wel yawl zeilplannen, maar geen enkel sloep zeilplan. Zeilmaker Renze Runia wist door zijn banden met Butch Ulmer het oorspronkelijke zeilplan te bemachtigen (Ulmer had, samen met Bob Derecktor nog op haar gezeild !). Wij bezitten dus de enige sloep – waarschijnlijk de vijfde of zesde romp gebouwd ooit, in 1970, de tijd waarin roer en kiel elkaar gingen verlaten en de belangstelling voor dit soort klassieke onderwater-schepen sterk terug liep.
Stacks Image 32
De eigenaresse van wie wij haar kochten – Lydia Bird in de San Francisco bay area – had met haar solo de Atlantische Oceaan over gestoken (en daar een boek over geschreven : “ Sonnet : One Woman´s Voyage from Maryland to Greece” – op de website van Amazon te koop en besprekingen te lezen). We vonden het net iets te ver gaan om een dergelijk schip alleen op een internet afbeelding te kopen en dus vlogen we naar de westkust : love at first sight. Maar : delapidated…..Het lakwerk van de romp werd met cellotape aan elkaar gehouden ! Het schip kon onmogelijk op eigen kiel naar Europa en werd dus eerst op een truc naar Ft Lauderdale vervoerd en vandaar uit op de boot (Sevenstar) naar IJmuiden.
Stacks Image 33
Vervolgens brak een lange weg van herstel aan : de aluminium romp (in de VS metallurgisch beoordeeld) werd gestraald en onmiddellijk in de epoxy gezet waarna plamuren en vele lagen lak volgden. Het dek werd vernieuwd. De originele Dorades werden opnieuw gemaakt evenals een mahonie schuifluik met garage. De electronica was uit 1991 (juist voor de oversteek aangebracht) en dus ietsjes verouderd. Om de klassieke uitstraling te behouden werden Franse, analoge klokken (merk : nke) gemonteerd. Het interieur was nog volledig origineel en is zo behouden. Een probleem was koken : in de VS was op “natural gas” gekookt, maar die flessen zijn aan deze zijde van de oceaan niet voor handen. We wilden geen gas aan boord en koken nu tot onze volle tevredenheid op een primus (Petroleum) die we “inbouwden” in de aanwezige Paul Luke Heritage “stove”. De oude Westerbeke (lees Perkins) diesel functioneerde nog goed. Voor meer refit klik hier.
Stacks Image 34
We wisten niet goed raad met de naam “Sonnet” en dus her-doopten we haar “Leto” : een godin uit de Griekse mythologie, moeder van de goden Apollo en Artemis.
Het kopen van een zeilboot zonder er mee gevaren te hebben geeft wel aan hoeveel vertrouwen we hadden in S & S. Het was dan ook een spannend moment toe we in de zomer van 2008 voor het eerst de Noordzee opvoeren richting Engeland. Maar onze verwachtingen werden werkelijkheid : ze zeilde fantastisch, zoals van een klassieke S-spant verwacht mag worden : koersvast, graag mild op één oor en heerlijk stabiel in zeegang.
RapidWeaver Icon

Made in RapidWeaver